Հանրային խորհրդում իմ գործընկեր Արծրուն Պեպանյանը հարցազրույց է տվել Հրապարակ կայքին Ադեկվատ միաբանության կողմից ԱԺ փոխխոսնակի հանդեպ կատարած հանացոգրծության ու իմ ֆեյսբուքյան 2 գրառումների կապակցությամբ /որոնցում ասել էի, որ իմ պատկերացրած Հայաստանը այն չէ, որ ԱԺ փոխխոսնակը ինքնապտժի հանցագործներին, թեպետ ինքը հանդիսանում է տուժող կողմ/ և ասել է հետևյալը. «Ես այդ հարցի վերաբերյալ հրապարակավ իմ տեսակետը մի քանի անգամ արտահայտել եմ՝ գտնելով, որ Հանրային խորհուրդը, ըստ օրենքի, պետք է լինի երկխոսության տանող կառույց, եթե ժողովրդի մեջ կան առճակատվող խմբեր։ Այդտեղից հետևելով պարոն Սաֆարյանի վարքը չի համապատասխանում օրենքի պահանջներին։ Ինքը Հանրային խորհուրդը և իր պաշտոնը փոխանակ ծառայեցնի այդ երկխոսությանը, որ լարվածությունը մեղմանա, այլ բռնել է բևեռներից մեկի դիրքը և ինչ-որ հայտարարություններ է անում։ Ես իրեն մի քանի անգամ հրապարակավ զգուշացրել եմ, ես նաև կառավարությանն եմ հրապարակավ ասել, որ ուշադրություն դարձնեն, քանի որ իրենք են պատասխանատու այդ նշանակման համար, և, իմ կարծիքով, այստեղ կա օրենքի խախտում․ Ստյոպա Սաֆարյանը անկողմնակալ չէ, և քաղաքականապես չեզոք չէ, նա ընդգծված ինչ-որ մի բևեռի շահեր է պաշտպանում»:
Մի կողմ թողնենք ԱԺ փոխխոսնակ Ալեն Սիմոնյանի զոքանչ Արմինե Օհանյանի կայքի վարքագիծը, որը, ինչպես նախկինում քանիցս տարբեր գրառումներում ասել էի, սերտորեն համագործակցում է իր փեսային ծեծած Ադեկվատ խմբավորման հետ, վերջիններիս ներկայացուցիչների "տրամադրած" ինֆորմացիոն դիվերսիաները ներկայացնում իբր Ռուսաստանի կողմից Մասիս Մայիլյանի, Սամվել Բաբայանի, իմ մուտքի "արգելքի" մասին "հավաստի աղբյուրի տեղեկություն", կամ այսօրերին "հավասարապես" ներկայացնում իր փեսայի ու նրա վրա հարձակված հանցագործների տեսակետները... Ալեն Սիմոնյանը միգուցե ինքը պարզի իր զոքանչի "անաչառ ու բազմակողմանի" լրատվությունը և իր հարաբերությունները...
Ես, ինչպես խոստացել եմ բազմիցս, անպատասխան չեմ թողնելու իմ հասցեին ցանկացած զրպարտություն, ու կարձագանքեմ միայն Արծրուն Պեպանյանին:
Եվ այսպես, Արծրուն Պեպանյանը համարում է, որ ժողովրդավարության ու իրավունքի վրա հարձակվող, Սահմանադրության հիմնարար նորմերը ոտնատակ տվող Ադեկվատ միաբանությունն ու ժողովրդի 80 տոկոսի ոչ, քվեն ստացած իշխանությունը դրանք "տարբեր բևեռներ" ու ես և Հանրային խորհուրդը պետք է պետք է լինենք "ըստ օրենքի, նրանց երկխոսության տանող կառույց," այսինքն՝ կանչենք Ալեն Սիմոնյանին ու Արթուր Դանիելյանին, "երկխոսեցնենք ու հաշտեցնենք նրանց": Ձես սա չի հիշեցնում Սերժ Սարգսյանի ու Ռոբերտ Քոչարյանի ժամանակների "ճշտով ռազբորկաները"? Արծրուն Պեպանյանը, կամ տակավին չտիրապետելով ՀԽ մասին օրենքի պահանջներին, կամ միտումնավոր, փորձում է օրենքի նախատեսած այլ իրավիճակները տեղավորել Ադեկվատի կատարած հանցագործության վրա, ու առաջակում ՀԽ-ում "ճիշտ ու սխալ անելով" կոծկել հանցագործությունը: Նրա ակնարկած օրենքի դրույթը վերաբերում է այն դեպքերին, երբ ասենք՝ մսավաճառները, ֆերմերները դժգոհ են կառավարության որոշումից ու դուրս են գալիս կառավարության դեմ, ու ՀԽ-ն նրանց երկխոսեցնում է ու լուծում խնդիրը, ինչը պատվով արել ենք այս տարվա սկզբին, երբ աշխատավորները դժգոհ լինեն գործատուներից ու նրանց դեմ գործադուլ անեն, ու նման այլ իրավիճակների: Մի խոսքով՝ երբ առկա պրոցեսում չկա ՀԱՆՑԱԳՈՐԾՈՒԹՅՈՒՆ, կամ եթե դա իշխանության համար պայքար չէ: Բայց ոչ, Արծրուն Պեպանյանը և Հրապարակը գտնում են, որ կատարված հանցագործության համատեքստում Հանրային խորհուրդը պետք է լինի "ճշտի ու հաշտեցման դատարանը" և քանի որ ես դա չեմ անում, նշանակում է, ես "չեմ համապատասխանում ՀԽ նախագահի պահանջներին": Ես հասկանում եմ, որ Սերժ Սարգսյանի ու Ռոբերտ Քոչարյանի պաշտոնավարման ժամանակ հենց դա եք ապահովել նախկինում՝ մեծ թիմով, բայց ես դա չեմ անելու:
Հենց այդ տրամաբանությամբ Լարիսա Ալավերդյանի գլխավորած հանձնաժողովին հանուն Արծրուն Պեպանյանի գործատու Գառնիկ Իսագուլյանի Լայվնյուզ կայքի ներքաշեցին օրենքից դուրս գործողությունների մեջ, մինչև ես գտնվում էի Իրանում, ինչից հետո Լարիսա Ալավերդյանը ամոթից թե գիտակցաբար հրաժարական տվեց, որպեսզի չճաշակի հետևանքները, ինչի մասին գիտեր, որ պետք է սպասեր ինձանից... Ու միայն այդ պատճառով, որ նա լքեց ՀԽ ավելի վաղ, քան ես կվերադառնայի, դեռևս որևէ գնահատական չեմ տվել այդ ապօրինությանը՝ Հանրային խորհրդին ու նրա հանձնաժողովին օրենքից դուրս դնելուն, օրենքով չնախատեսված ակտեր ընդունելուն, որոշումների ընդունման ընթացակարգեր խախտելուն...Դեռևս...
Ստիպված եմ ՀԽ մասին օրենքը և ՀՀ սահմանադրությունը արդեն որերոդ անգամ ոտատակ տվող ՀԽ գործընկեր Արծրուն Պեպանյանին հիշեցնել ու հորդորել.
-Հանրային խորհուրդը ոչ քննչական մարմին է, որ հետաքննի Ալեն Սիմոնյանի հանդեպ կատարված հանցագործությունը, ոչ էլ դատարան պատժելու նրա վրա հարձակված Ադեկվատ խմբավորմանը: Հանրային խորհուրդը հանրային հնչեղությամբ հարցերով կամ ռազմավարական փաստաթղթերի վերաբերյալ կառավարությանը խորհուրդ տվող մարմին է: Մեր միակ խորհուրդը այս դեպքում կարող է լինել պահանջը կատարել արժանահավատ քննություն ու պատժել հանցագործություն կատարածներին:
-Հանրային խորհրդի՝ հասարակության տարբեր խմբերի միջև կամ նրանց ու կառավարության միջև երկխոսության հարթակ ծառայելու նպատակը ոչ թե նրանց հաշտեցնելն է, այլ նրանց կոնֆլիկտի լուծման վերաբերյալ կառավարությանը խորհրդատվություն մատուցելը,
-Որպես Հանրային խորհրդի ժամանակավոր /ինչ-որ ժամանակ պաշտոնավարող/ նախագահ չեմ պատրաստվում հավասարության նշան դնել հանցագործության զոհի ու կատարողի միջև. դա նույնն է, որ առանց պատժի, փոխհատուցման խոսենք բոլոր հանցագործություն կատարողների ու նրանց զոհերի հաշ
տեցման մասին՝ առանց արդար պատժի, փոխհատուցման, կլինի դա հայթուրքական հարաբերություն թե կենցաղային կամ քաղաքական խուլիգանություն: Այո, գոնե իմ նախագահության /հուսամ՝ ոչ հավերժ/ օրոք դա իմ սկզբունքն է լինելու, որը նաև օրենքի պահանջ է:
-Որքան էլ մեր ծանոթությունը տասնամյակների է ու նախկին հրապարակային արձագանքներում ամաչում էի ասել, բայց այժմ ստիպված եմ ասել. կամ վերացրեք ձեր տգիտությունը, կարդացեք օրենքը /եթե չըմբռնեք, թե ինչի մասին են ձեր և իմ իրավասությունները, պատրաստեմ եմ իրավաբաններ տրամադրել/, կամ պահն է, որպեսզի գիտակցեք այդ ստատուսին ձեր անհամապատասխանությունը: Որևէ տեսակի մտերմություն, ծանոթություն այլևս չի կարող զսպաշապիկ լինել հանդուրժելու տգիտությունը, խավարամտությունը և ապատեղեկատվուությունը, որը տարածում եք: Գիտակցեք, որ Հանրային խորհրդում պետք է լինեն հանրային քաղաքականության որևէ ոլորտի խոր ու պրոֆեսիոնալ փորձագետներ կառավարությանն այս կամ այն խնդրով խորհուրդ տալու համար: Եթե ոչ ինձ, գոնե հանրությանն ասեք, թե այդ որ ոլորտի փորձագետ եք դուք, որի համար ընդգրկվել եք Հանրային խորհրդում: Գոնե ինձ հանրային քաղաքականության ձեր այդ փորձագիտության ոլորտը հայտնի չէ: Գուցե այդտեղից սկսենք?
